Op weg naar Santiago voor Hachiko vzw
Ann en Oswald, twee gepassioneerde wandelaars vertrokken vandaag te voet vanuit Gent naar Santiago de Compostella, ten voordele van Hachiko!
Ook jij kan hen op verschillende manieren steunen:
- moedig hen aan via Twitter: #OWNSDC
- Like de pagina van Versele Laga op Facebook
- via sponsoring. Meer informatie vind je op de blog: ‘Op weg naar Santiago voor Hachiko’
Lees hier alles over de tocht: ‘Op weg naar Santiago’
Voor Yankee…
Ode aan Yankee op werelddierendag:
Kleine Yankee,
Een dikke twee jaar geleden werden de gedachten aan een hulphond omgezet in concrete daden. Ik stuurde Hachiko een mailtje. Want een mooie golden retriever of labrador aan mijn zijde die me zou helpen, dat zag ik wel zitten.
Zodra ik bericht kreeg dat ik mocht meedoen aan de winterstage2009 kwam elke dag wel opnieuw een golden retriever of labrador door mijn gedachten gelopen… Ik keek er zo immens hard naar uit. Op de Hachikowebsite keek ik naar de foto’s van de assistentiehonden in wording. En er zaten naar mijn gevoel prachtexemplaren bij. Enkel jou, dat zwart krullend spook, dat verdacht veel op een poedel leek, vond ik niet meteen iets voor mezelf.
De eerste stagedag was spannend. We zagen alle hondjes! Eén voor één mochten we met jullie oefenen. Toen Caroline ons vertelde dat we moesten noteren als we een beetje verliefde gevoelens kregen voor één van jullie, trok ik gegarandeerd een raar gezicht. Maar ze heeft ervaring natuurlijk. En ook ik werd smoor… Niet op dat prachtexemplaar van een golden, want die interesse was duidelijk niet wederzijds. Maar op diegene waarvan ik het minst het had verwacht: op jou!
Je kwam bij mij en een rustig gevoel overviel me. Je wist ook duidelijk je charmes boven te halen. Je legde je kopje op mijn schoot en keek heel vertederend. En je liep zo kalm met me mee, links en rechts… In eerste instantie dacht ik toch: oh nee he, die poedel toch niet? Maar je charmeerde me zo hard met je hele zijn dat dit gevoel op het einde van de namiddag al was omgeslagen. Je werd mijn nummer één die er met kop en schouder bovenuit stak. De weken erna bleef je op die plaats staan. Ook al testte je me meermaals of mijn liefde voor jou groot genoeg was met regelmatige opstoten van koppigheid bij bepaalde cruciale commando’s.
Maar iedereen van Hachiko geloofde zo in jou. Ik had toen nog zo mijn twijfels. Terugkijkend had ik moeten weten als pedagoog dat je vertrouwen moet geven en een band tijd nodig heeft om te groeien. Je had het in je, en het kwam er snel uit.
Een jaar later ben ik zo zot van jou, zo immens zot van jou. Nog veel meer dan die initiële verliefdheid. We kunnen het heel kort samen vatten: je maakt me zo veel gelukkiger. ’s Morgens word ik elke dag wakker met een zotte krullenbol naast mijn bed. Even knuffelen, alle rommel van baasje oprapen en natuurlijk ook de dagelijkse kangoeroesprongen. Een goed begin van de dag. Doorheen de dag zijn we altijd samen. Het geeft me rust te weten dat ik er nooit meer alleen voor sta. Jij opent wel even de deur voor me als ik iets in mijn handen heb. Jij zal wel even de boodschappen helpen dragen in je rugzak. Jij raapt wel even alles op dat ik laat vallen. Jij legt troostend je kopje bij mij als ik nog eens gevallen ben, en blaft om hulp te roepen als ik er om vraag. En nog zo veel meer. We kunnen samen alles aan. Maar heel belangrijk is ook de blik die je verandert bij mensen. Je charmes laten namelijk weinigen onberoerd. Ze zijn zo verbaasd over jou, en slaan daarom zo gemakkelijk een praatje met me. Medelijden heeft plaats gemaakt voor bewondering voor jou en onze band. En sinds jouw komst ben ik terug een beetje de persoon geworden van jaren geleden toen de beperking zich nog niet zo had gemanifesteerd: iemand met meer zelfvertrouwen die gelukkig is met haarzelf. Daarnaast tover je ook regelmatig een glimlach op mijn gezicht, met je slimme pogingen om iets te bereiken, en je zotte kuren. Je leerde me ook opnieuw genieten van de natuur waar jij zo vol enthousiasme door huppelt. Samen genieten we van de omgeving die ik vroeger als zo beperkend ervoer. En tenslotte introduceerde je me ook bij jouw familie: Hachiko, met zo veel enthousiaste, gemotiveerde en warme mensen. Zonder al die mensen was dit nooit gelukt. En ik weet niet hoe ik hen ooit kan bedanken, voor het mooiste geschenk dat ik me kon inbeelden…
Yankee, ik ben zo zot van jou… Dank je voor je charmes, je zotte kuren, je uitdagende persoonlijkheid, je hulp…
Hachiko op de Gentse Feesten
Zoals elk jaar was Hachiko vzw aanwezig op de Gentse Feesten.
Valéas, Donut, Yankee… en 34 andere honden waren erbij en toonden hun kunnen. Van pups in opleiding tot assistentiehonden met enkele jaren ervaring.
Voor de mensen die er niet bij waren, of om nog eens na te genieten:
Toronto
Op onze rondreis verbleven we vier dagen in Toronto. Hier enkele sfeerbeelden:
Toronto city
Een stadswandeling doorheen heel Toronto…
Met een hoogterecord in de CN-Tower!!!
Gevolg: moemoemoe!
We reisden ook enkele jaren terug naar de pionierstijd in Canada…
En natuurlijk kon een immense wandeling van de ene kant van de Toronto Islands naar de andere kant niet ontbreken!
Start!
31 oktober 2009
Startschot van onze rondreis. Direct een druk programma…
We starten de dag met een bezoek aan de Niagara Falls… Yankee was bij zijn derde visite al veel minder onder de indruk van dit wereldwonder… De wandeling in de omgeving kon hem veel meer bekoren!
Op de terugweg naar huis, maken we een tussenstop bij de prachtige, uitgestrekte hondenspeelweide in Burgoyne Woods. Canadezen hadden ons verteld dat het daar zo mooi was. En ze hadden gelijk! Yankee was zichtbaar zielsgelukkig. Spelend met de vele andere honden, haalde hij zijn hartje op. We gingen veel te vroeg weg…
Maar we hadden een goede reden om te vroeg terug te vertrekken. We waren uitgenodigd om samen met Canadezen Halloween te vieren! Noord-Amerika is er zot van. De hele omgeving was versierd met pompoenen en allerlei figuren!
En trick or treating kan je natuurlijk enkel ondergaan met een passend kostuum. Hier een glimp van Yankee zijn outfit!
Bekende wensen – Steun Hachiko!
Steun Hachiko vzw en maak kans op een persoonlijke kerst videoboodschap van Mathieu en Guillaume!
Meer informatie: Mathieu & Guillaume / Hachiko
Een gevarieerde week!
15 oktober 2009 – Niagara tour en Rosie…
Gisteren kwamen er twee bekende gezichten op bezoek!!! En bij hoog bezoek, kan een rondleiding naar de hoogtepunten van de Niagara Region niet ontbreken. En natuurlijk, Yankee was ook van de partij. De Niagarawatervallen, de Botanische tuinen en Niagara-on-the-Lake stonden op de planning.
’s Avonds stond er een heerlijk thanksgiving dinner klaar voor ons. En voor Yankee was er Rosie… Een foto kan niet ontbreken, al hield miss Rosie niet van de aanwezige paparazzi.
17 oktober – Conferentie en Real Canadian Beer
Na een superinteressante conferentie over inclusief onderwijs “Belonging! Developing and maintaining inclusive environments” vond Yankee het tijd voor een avondje uit… Uit vrees voor een stakende hulphond volgden we Yankee naar de Patrick Sheehan’s Irish Pub downtown.
18 oktober – Canadese ‘Voorbij de Grens’ en (Ice)dogs
Een pad met hindernissen. Steile hellingen, hobbelige wegen, schuine paden… Een wandeling om je pootjes van af te likken… “Jammer dat we de terugweg met de bus deden…”
’s Avonds ging Yankee supporteren voor de Ice Dogs (een ijshockeyteam). Hij had wel een beetje schrik van de Sudbury Wolves.
“Daar gaat mijn stoer imago!”
Na een 9-3 score in het voordeel van de Icedogs, keerde ‘Yankee zonder vrees’ terug naar het hotel.
19 oktober – Natuur!
We eindigden de week met een fikse wandeling doorheen Glenridge Quarry Naturalization Site. Immens mooi en ideaal om even uit te waaien…
Een eekhoorn als Thanksgiving Dinner?
Maandag 12 oktober vierde heel Canada Thanksgiving! Wij gingen die dag samen met the Canadian Five naar Toronto. Hup, Yankee mee dus…
Daar aangekomen, maakten we een wandeling door het Queen’s Park, naar het Parlement en richting CN Tower.
Al snel werd duidelijk dat Yankee wel heel graag huppelt achter de eekhoorntjes of de vogeltjes. Op zoek naar zijn persoonlijk Thanksgiving Dinner? (Let op die focus, die concentratie…)
Er was al zeker heel wat keuze, want Toronto zit er vol van!
Gelukkig geen eekhoorntjes om achterna te zitten in het Eaton Centre, maar wel twee kartonnen vriendjes…
En natuurlijk keerde Yankee uitgeput ’s avonds terug naar St. Catharines, nagenietend van zijn Thanksgiving…
Geportretteerd !
Maandag 5 oktober ging Yankee op bezoek naar één van de scholen waar de studenten stage lopen, nl. St. Anthony Catholic Elementary School.
Na lang wachten in de kou samen met baasje, werden we met een privébus net voor het schooltje afgezet. Nog maar net aangekomen hoorden we door de luidsprekers galmen dat Yankee een speciale hond is die je niet mag aaien. En de kinderen deden het schitterend. Yankee zag alle gratis knuffels aan zijn neus voorbijgaan…
Maar natuurlijk maakte hij wel indruk. Zoveel dat één van de leerlingen een prachtig portret van hem heeft gemaakt.
Thanks a lot for the portrait of Yankee you’ve made.
Big virtual hug from Yankee!!!
58th Annual Pen Centre Grande Parade
Op 26 september gingen we een stukje van Saint Catharines verkennen. Het Niagara Wijnfestival was nog volop bezig en in de voormiddag vond er de 58ste jaarlijkse Pen Centre Grande Parade plaats.
Heel wat kleurrijke figuren en groepen liepen mee in de optocht. En ook de hondjes van het dierenasiel waren erbij, klaar voor adoptie…
Yankee genoot ervan om buiten te zijn, en nieuwsgierig zoals hij is, alles gade te slaan.
En na de parade ontmoette Yankee Rosie…
Leen & Yankee 